เมื่อเร็วๆ นี้ ผมรู้สึกเจ็บปวดเมื่อได้ยินเกี่ยวกับศิษยาภิบาลคนหนึ่งที่ประกาศต่อสาธารณะว่าเป็นโรคมะเร็งลุกลามซึ่งมีแนวโน้มว่าจะคร่าชีวิตเขาเว้นแต่เขาจะได้รับปาฏิหาริย์ การแจ้งข่าวเรื่องความเจ็บป่วยของเขาทำให้ผมปวดใจ แต่ศาสนศาสตร์และวิธีที่เขาขอคำอธิษฐานจากเพื่อน ครอบครัว และสมาชิกในโบสถ์อาจยิ่งทำให้รู้สึกปวดใจมากขึ้นไปอีก แน่นอนว่าเมื่อคุณเผชิญกับการพยากรณ์โรคแบบเดียวกับเขา มันจะยิ่งรู้สึกเกินจะรับไหว โดยเฉพาะเมื่อแพทย์ไม่ได้ให้ความหวังใด ๆ เลย เขาพูดหลายอย่างที่ทรงพลัง เขาบอกว่าเขาจะสู้ เขาบอกว่าเขาจะทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้ทางยาเพื่อทำให้อาการดีขึ้น (ผมคิดบวกเสมอเกี่ยวกับคนที่ยอมทำทุกทางตามวิถีทางยาควบคู่ไปกับการอธิษฐาน ผมเชื่อว่าทุกสิ่งที่ใช้ต่อสู้กับความเจ็บป่วยเป็นสิ่งมาจากพระเจ้า ดังนั้น ผมมักจะทำทุกอย่างที่ทำได้ในทางการแพทย์) อย่างไรก็ตาม ในความพยายามอย่างจริงใจที่จะปลอบโยนผู้อื่นในช่วงที่ตนเองเจอพายุร้าย เขาเอ่ยถ้อยคำเหล่านี้ออกมาว่า: “ชีวิตของผมเป็นของพระองค์ และไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นไร เราวางใจในพระองค์”

เมื่อมองแวบแรก นั่นฟังดูไม่เหมือนศาสนศาสตร์ที่เลวร้ายอะไร นอกจากนี้ การวิจารณ์คำพูดของใครบางคนเมื่อพวกเขากำลังประสบปัญหาและส่วนคุณไม่มีปัญหานั้นมันง่ายกว่ากันเยอะ ผมได้อ่านข่าวคราวต่างๆ มากมายจากท่าน ภรรยา คริสตจักรซึ่งเป็นครอบครัวของเขา และอ่านความคิดเห็นมากมายและแม้แต่ชุดคำเทศนาเกี่ยวกับการผ่านสถานการณ์ที่ยากลำบากเพื่อพยายามทำความเข้าใจเกี่ยวกับศาสนศาสตร์ของเขา เมื่อถูกถามว่าทุกคนควรจะอธิษฐานเผื่อท่านอย่างไรดี ท่านไม่ได้ตอบว่า “ขอให้ผมมีชีวิตอยู่และไม่ตาย และขอให้ผมเอาชนะความเจ็บป่วยนี้ผ่านพระวจนะของพระเจ้าและพระนามของพระเยซู ซึ่งสัญญากับผมว่าจะหายเป็นปกติ” เขาขอกำลังไม่มากก็น้อยเพื่อให้อดทนต่อการเจ็บป่วยได้ ไม่ว่าผลลัพธ์จะออกมาเป็นเช่นไร และท่านขอคำอธิษฐานให้ลูกๆ เข้มแข็งในขณะที่เจอกับการทดลองครั้งนี้

ผมอยากจะระมัดระวังเป็นกรณีพิเศษ เนื่องจากชายที่ยอดเยี่ยมคนนี้ยังคงดำเนินผ่านการทดลองใจ และเรื่องราวยังไม่จบ ผมหวังและอธิษฐานให้เขาเต็มไปด้วยความรู้ถึงพระประสงค์ของพระเจ้า เพื่อเขาจะยอมรับพระประสงค์ทั้งหมดสมบูรณ์ของพระเจ้าที่จะรักษาโรคของเขาให้หาย ผมไม่ต้องการที่จะเฉื่อยชาในเรื่องนี้ แต่ในขณะเดียวกัน ผมต้องการที่จะพูดอย่างกล้าหาญในสิ่งที่ควรจะพูด หลายคนกลัวที่จะจัดการกับเรื่องนี้โดยตรงเพราะอาจทำให้คนฟังขุ่นเคือง ผมขอบอกอะไรบางอย่างนะ: ถ้าผมกำลังจะตายไปทั้งๆ ที่มีทางรักษา แต่ผมเชื่ออย่างผิดๆ ว่าไม่มีทางรักษา (แม้ว่าจะมีอยู่) อันที่จริง ผมเชื่อหมดใจว่าไม่มีทางรักษา และสิ่งที่คุณคิดอยู่นั้นมันผิดเห็นๆ - ผมก็ยังต้องการให้คุณบอกผมเรื่องโอกาสในการรักษาต่อไป ช่วยสำแดงให้ผมเห็น และแบ่งปันเรื่องราวความสำเร็จ - แม้ว่าผมจะดื้อรั้นในเรื่องนี้ ใครจะรู้? สักวันหนึ่ง ผมอาจจะเปลี่ยนใจใหม่ก็ได้ ถ้าคุณรักผม คุณต้องบอกความจริงกับผม แม้ว่าผมไม่อยากฟังก็ตาม

คุณรู้หรือไม่ว่าเป็นพระประสงค์ของพระเจ้าที่จะรักษาโรคให้หาย หลายคนไม่ทราบเรื่องนี้ พวกเขาได้รับแนวคิดแปลกๆ จากคนที่ไม่ได้ยึดตามศาสนศาสตร์ของพระคัมภีร์ แต่มาจากประสบการณ์ส่วนตัวเป็นหลัก คริสเตียนมีสองประเภท กลุ่มหนึ่งใช้ประสบการณ์และลดระดับพระคัมภีร์ให้อยู่ในระดับประสบการณ์ (พระคัมภีร์ควรมีสิทธิอำนาจสูงกว่าประสบการณ์ของคุณเสมอ) กลุ่มที่สองจะพิจารณาพระคัมภีร์และเปรียบเทียบกับประสบการณ์ของพวกเขา หากประสบการณ์ของพวกเขาไม่ตรงกับมาตรฐานระดับสูงของพระคัมภีร์ พวกเขาจะถามคำถามที่ยาก เช่น: “ถ้าพระเยซูทรงพระชนม์อยู่จริง และพระองค์สัญญาว่าพระองค์จะไม่ทรงทอดทิ้งเราหรือหลงลืมเราเสีย แล้วทำไมจึงดูเหมือนว่าข้าพระองค์กำลังเผชิญสิ่งเหล่าเพียงลำพัง” พวกเขาจะถามว่า “ถ้าพระคัมภีร์สัญญาว่าจะประทานการรักษา แล้วทำไมประสบการณ์ของผมไม่สอดคล้องกับพระสัญญาของพระเจ้า” พวกเขาจะไม่ยอมรับในสิ่งอื่น ยกเว้นสิ่งที่ดีที่สุดของพระเจ้า พวกเขาปฏิเสธที่จะลดระดับพระวจนะของพระเจ้าลงมาเท่าในประสบการณ์ของตน และพยายามอธิบายพระสัญญาหลายร้อยข้อเรื่องการรักษาโรคให้หมดฤทธิ์เดชไปเสีย แต่พวกเขาทำเหมือนที่อับราฮัมทำ และพวกเขาปฏิเสธที่จะพิจารณาร่างกายของตนเอง อย่างที่คุณพ่อของผมชอบพูดว่า ไม่ใช่ว่าอับราฮัมแสร้งทำเป็นว่าเขาไม่มีร่างกายเดิมตอนที่เขายอมรับพระสัญญาของพระเจ้า แต่พระคัมภีร์กล่าวว่าเขาไม่ถือว่าร่างกายของเขาเป็นอุปสรรคนั่งเอง นั่นหมายความว่าอย่างไร? หมายความว่าเขารับคำสัญญาของพระเจ้าเป็นหลักฐานที่สูงกว่า และเขาปฏิเสธที่จะถือว่าร่างกายของเขาเองเป็นหลักฐานที่สูงกว่าพระสัญญาของพระเจ้า [ดู โรม 4:17-21]

เราก็ต้องทำแบบเดียวกัน หากพระวจนะของพระเจ้าสัญญาที่จะประทานการรักษาโดยฤทธิ์เดช แต่ร่างกายบอกว่าเราป่วย เราจะไม่ถือว่าร่างกายของเราเป็นหลักฐานเพียงพอที่จะสงสัยในพระสัญญาเรื่องการรักษาจากพระเจ้า มาตอบคำถามยากๆ กันดีกว่าว่า ทำไม? เพราะสิ่งเหล่านี้เป็นคำถามเกี่ยวกับชีวิตและความตาย ความแตกต่างระหว่างการมีชีวิตอยู่หรือตายไปเมื่อต้องเผชิญกับสถานการณ์เช่นนี้ขึ้นอยู่กับสิ่งที่คุณเชื่อว่าคำตอบสำหรับคำถามเหล่านี้คืออะไร ผมรู้เรื่องนี้ ไม่ใช่เพราะผมเรียนมา แต่เพราะพระเจ้าทรงชุบผมให้เป็นขึ้นมาใหม่จากการนอนแซ่วอยู่กับเตียงแห่งความตาย ผมดีใจที่มีคำตอบที่ถูกต้องสำหรับคำถามเจ็ดข้อนี้ ถ้าไม่อย่างนั้น ผมคงไม่มีชีวิตอยู่เพื่อจะเขียนถึงเรื่องนี้

ผมกำลังออกไปทำพันธกิจ แต่จู่ๆ ก็ป่วยด้วยโรคที่ไม่ทราบสาเหตุ มันทำให้ผมหูหนวกไปหมด ผมเข้าสู่ภาวะไตวายทั้งระบบ ผมเข้าสู่ภาวะตับวายทั้งหมด ผมมีอาการหัวใจวายครั้งใหญ่ ปอดของผมถูกโจมตี ผมมีออกซิเจนลดลงเหลือเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์และสมองของผมถูกโจมตีด้วยโรคเยื่อหุ้มสมองอักเสบ มีไข้สูงถึง 105.5 หมอบอกว่าผมไม่มีทางรอดผ่านช่วงสุดสัปดาห์นั้นไปแน่ และเขาก็ไม่รู้จะช่วยอะไรได้ แต่ในท่ามกลางพายุร้ายครั้งนี้ ผมปฏิเสธที่จะยอมรับสภาพร่างกายของตนเองและรายงานทางการแพทย์ ผมเข้าสู่การทำสงคราม ป่าวประกาศพระวจนะของพระเจ้ามาเหนือร่างกาย ผมยังมีอาการเข่าแตกหักซึ่งเกิดขึ้นก่อนหน้าการเจ็บป่วยครั้งนี้หกวัน

หกวันหลังจากมีคนมาแจ้งประกาศตัดสินประหารชีวิตไปแล้ว ผมก็เดินออกจากโรงพยาบาลโดยไม่ได้รับความเสียหายที่หัวใจ ไม่ทำลายสมอง ไม่ทำลายตับ ไม่ทำลายไต และไม่ทำลายปอด ผมหายเป็นปกติ และผมยังได้รับโบนัส เมื่อพวกเขาตรวจสอบข้อที่หักของผมเพื่อดูอาการก่อนออกจากโรงพยาบาล มันโดนเข้าเฝือกไว้ 12 วัน และควรจะต้องเข้าเฝือกต่อถึง 6 สัปดาห์ แต่มันหายเป็นปกติแล้ว และผมก็ออกจากโรงพยาบาลโดยไม่มีเฝือกและหายจากโรคร้ายแรง ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นได้แบบง่ายๆ ไหม? ไม่เลย ผมต้องต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอด ผมอธิษฐานทะลุทะลวง ผมป่าวประกาศพระวจนะ ผมปฏิเสธที่จะยอมรับข้อมูลของแพทย์

ไตของผมใช้เวลาสามวันในการหายจากภาวะไตวาย ซึ่งทำให้แพทย์ตกใจมาก ตับของผมต้องใช้เวลาอีกสามวันในการหายจากภาวะตับวาย ผมต้องพูดพระวจนะของพระเจ้าทั้งวันทั้งคืนเป็นเวลาหกวัน จนกระทั่งการหายโรคทั้งหมดจะเกิดขึ้นจริง แต่ความเชื่อของผมไม่ได้ตั้งอยู่บนความรู้สึกหรือประสบการณ์ของผม แต่อยู่บนพระวจนะของพระเจ้า

วิธีที่คุณตอบคำถามต่อไปนี้ในวันหนึ่งอาจหมายถึงชีวิตหรือความตายสำหรับคุณก็ได้ ดังนั้น ผมจึงเขียนหนังสือเล่มนี้ขึ้นมา

คำถามทั้งหมดมีอะไรบ้าง? นั่นคือ

1. การรักษาโรคมีไว้สำหรับทุกคนจริงหรือไม่? 

2. เหตุใดบางคนที่มีความเชื่อจริง ๆ ไม่ได้รับการรักษาให้หาย? 

3. พระเจ้ารักษาบางคนโดยพาพวกเขากลับบ้านไปสวรรค์ แทนที่จะรักษาพวกเขาให้หายบนโลกใช่หรือไม่? 

4. ความบาปอาจทำให้คนไม่หายโรคได้หรือไม่? 

5. เราจะแสวงหาความเชื่อเพื่อให้ตนเองได้รับการรักษาได้อย่างไร? 

6. เป็นไปได้ไหมที่จะมีความเชื่อมากพอที่จะได้รับรักษาให้หาย แต่ก็ยังล้มเหลวไม่ได้รับการรักษาจากพระเจ้า? 

7. การรักษาโรคจากพระเจ้า เป็นส่วนหนึ่งของการลบบาปที่ไม้กางเขน สำหรับทุกคนที่เชื่อใช่หรือไม่? 

เป็นความเชื่อของเราที่ว่าพระเยซูทรงจัดเตรียมการรักษาโรคสำหรับทุกคนแล้วที่บนไม้กางเขน เป็นความหวังของเราว่า ทุกคนที่อ่านหนังสือเล่มนี้จะเต็มไปด้วยความเชื่อ และจะได้รับการเยียวยารักษาจากพระเจ้าในร่างกายของตน จากสิ่งใดก็ตามที่ทำให้พวกเขาป่วยอยู่ จุดยืนอย่างเป็นทางการขององค์การอากาเป้ อินเตอร์เนชั่นแนล (Agape International) ก็คือการรักษาโรคมีไว้สำหรับทุกคน เช่นเดียวกับความรอด ในหนังสือเล่มนี้ เราจะตอบคำถามที่กล่าวถึงข้างต้นโดยละเอียดโดยใช้พระคัมภีร์ เรายินดีต้อนรับคำถาม การโต้แย้ง มุมมองที่แตกต่าง และเราจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อตอบคำถามของคุณ

สดุดี 103:2 “ผู้ทรงอภัยบาปทั้งสิ้นของข้าพเจ้า และทรงรักษาโรคทั้งสิ้นของข้าพเจ้า” สดุดี 107:20: “พระองค์ทรงส่งพระวจนะของพระองค์ไปรักษาพวกเขา” 1 เปโตร 2:24: “โดยรอยแผลเฆี่ยนของพระองค์ เราจึงหายดี”

เมื่อผมตั้งคำถามว่า “การหายโรคมีไว้สำหรับทุกคนจริงหรือ?” ผมกำลังถามแบบเฉพาะเจาะจงมาก ผมไม่ได้หมายความกว้างๆ เชิงศาสนา ผมไม่ได้พูดถึงเวลาที่นักเทศน์ต้องการบางสิ่งที่ฟังดูฉลาดและเคร่งศาสนาสำหรับงานศพของเด็กที่จากเราไปก่อนวัยอันควร เขาจึงกล่าวอย่างครอบคลุมเพื่อพยายามปกป้องพระเจ้าในขณะเดียวกันก็พยายามทำความเข้าใจถึงการสูญเสียที่เกิดขึ้นแบบอธิบายยาก บางครั้งคำตอบที่ดีที่สุดคือการสำแดงความรักแก่คนที่กำลังเจ็บปวดและอย่าใช้เวลานี้พูดในสิ่งที่ผู้พูดไม่ค่อยรู้เรื่องจริงๆ ผมกล้าพูดว่าศาสนศาสตร์ที่ย่ำแย่ที่สุดเกี่ยวกับการรักษาโรค การไม่หายโรค การตายก่อนวัยอันควร พระประสงค์ของพระเจ้าเกี่ยวกับความเจ็บป่วย และความเชื่อเกี่ยวกับชะตากรรมได้ตกทอดสืบต่อกันมา ไม่ใช่โดยผู้ที่ศึกษาพระคัมภีร์อย่างลึกซึ้งหรือผู้สั่งสอนมาหลายชั่วอายุคน หรือครูสอนพระคัมภีร์อันมีหลักในครอบครัวของพวกเขา – แต่โดยกลุ่มคนที่คว้าฟางเส้นสุดท้ายไว้ในยามเช่นนี้ คำพูดที่มีชื่อเสียงเริ่มต้นในคราวเดียวหรือหลายครั้งจากใครบางคนที่ป่าวประกาศข้อความติดหูผู้คน มันส่งต่อๆ กันไป และหลังจากผ่านไปหลายทศวรรษ มันก็กลายเป็นคำสอนที่คนยอมรับกันราวกับเป็นพระคัมภีร์เสียเอง

คุณเคยได้ยินคำกล่าวเหล่านี้ไหมว่า “ความสะอาดอยู่ถัดไปจากความชอบธรรม” หรือ “จิตที่เกียจคร้านเป็นห้องทำงานของมาร” หรือ “พระเจ้าช่วยผู้ที่ช่วยเหลือตนเอง” แล้วประโยคนี้ล่ะ: “พระเจ้าจะไม่ทรงประทานสิ่งใดให้คุณเกินกว่าที่คุณจะรับไหว”? ถ้าคุณถามคริสเตียนโดยเฉลี่ยว่ามีข้อความเหล่านี้กี่ข้ออยู่ในพระคัมภีร์ ส่วนใหญ่จะตอบว่าทั้งหมดเป็นคำสอนของพระคัมภีร์ ผมท้าได้เลยว่าคริสเตียน 9 ใน 10 คนที่ไปโบสถ์ทุกวันอาทิตย์จะบอกคุณว่าอย่างน้อยหนึ่งในสี่ข้อความนี้มีอยู่ในพระคัมภีร์ บางคนใช้เวลาทั้งชั่วโมงในการเทศนาเกี่ยวกับคำสาปจากรุ่นต่อรุ่น แต่วลีที่ว่าการสาปแช่งในรุ่นต่อรุ่นไม่มีอยู่เลยในพระคัมภีร์

คุณแปลกใจไหมที่รู้ว่าไม่มีข้อความใดในสี่ประโยคที่ผมถามไว้อยู่ในพระคัมภีร์เลย อันที่จริงแล้วข้อความเหล่านี้ไม่เป็นความจริงด้วยซ้ำ เป็นเรื่องที่น่าสนใจที่คนเราเชื่อในคำสอนต่างๆ เพียงเพราะว่ามันมีการสืบทอดต่อกันมาหลายชั่วอายุคน

มีหลายครั้งที่ผมรู้คำตอบว่าทำไมคนๆ นั้นถึงตายไปก่อนเวลาอันควรในขณะที่ผมเทศนาในงานศพของเขา บางครั้งมันก็ชัดเจนจริงๆ แต่ผมรู้ว่างานศพไม่ใช่เวลาที่จะแบ่งปันความเชื่อของผมเพื่อโต้แย้งกับความเชื่อที่ไม่ถูกต้องที่มีมายาวนานของพวกเขาเกี่ยวกับพระประสงค์ของพระเจ้า และคำอธิบายว่าพระเจ้าต้องการทูตสวรรค์อีกองค์ไปรับใช้ในสวรรค์ (นี่ก็แปลกอีก คนตายไปไม่ได้กลายเป็นทูตสวรรค์ แต่ผมก็ไม่พยายามแก้ไขคำสอนผิดๆ พวกนี้ในขณะที่พวกเขากำลังผ่านความเจ็บปวด เก็บไว้สอนในโอกาสต่อไปดีกว่า) ถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้แก้ไขความเชื่อผิดๆ ในตอนนั้น แต่ผมก็ไม่ได้โกหกเพื่อให้พวกเขารู้สึกดีขึ้น ผมพบพื้นที่กึ่งกลาง มีความจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องสอนให้ครอบคลุมถึงความเชื่อเหล่านี้ที่มีมาช้านาน เพื่อที่จะตอบคำถามว่าเรื่องการรักษาโรคนั้นเป็นน้ำพระทัยของพระเจ้าสำหรับทุกคนเสมอ ผมเชื่อว่าพระเจ้าต้องการรักษาทุกคนในทุกครั้ง แต่เพื่อที่จะสอนสิ่งนี้ ผมต้องจัดการกับคำสอนผิดๆ ที่ผู้คนถูกยัดเยียดมาหลายชั่วอายุคน

ที่งานศพ มีการโกหกทุกประเภท คนหนึ่งจะพูดถึงความดูดีของศพ ทั้งๆ ที่รู้ดีว่าคนที่นอนในโลงศพดูไม่เหมือนเดิมเลย ตอนที่ผมอายุได้สิบเจ็ดปี ผมโชคร้ายที่ได้เห็นปู่ของผมตายและนอนอยู่ในโลงศพ จนถึงจุดนั้น ผมเคยเห็นคนหลายคนนอนอยู่ในโลงมาก่อนแล้ว แต่ไม่ใช่คนที่ผมรู้จักใกล้ชิดเหมือนนิ้วบนฝ่ามือ ผมรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับผู้ชายคนนี้ การที่แว่นของคุณปู่วางห่างๆ จากดั้งจมูก ผมรู้จักโทนสีผิวของท่าน ท่านใส่แว่นตลอด แต่คงไม่ต้องใส่ตอนนอนในโลงศพ ดูเหมือนว่าพวกเขาแต่งโทนสีผิวของคุณปู่ผิดไป ผมสังเกตดูร่างของท่านอยู่สักสองสามนาที และผมต้องเชื่อคำพูดของคนอื่นว่าปู่ของผมเป็นผู้ชายในกล่องไม้สนตัวนั้นจริงๆ ปู่ของผม บางคนเรียกท่านว่าดิดดี้ มีมือที่เป็นสมกับลูกผู้ชาย มือของท่านดูผอมและไร้ประโยชน์ คุณคงเข้าใจประเด็นนะ มันเป็นเรื่องโกหก ท่านไม่ได้ดูดีเลย แต่ทุกคนก็เดินขึ้นไปหาคุณย่าวอล์คเกอร์และพูดคำเดียวกันว่า “เขาดูเหมือนกำลังแค่นอนหลับอย่างสงบสุข เขาดูดีมาก เขาเป็นคนที่ยอดเยี่ยม” จากนั้นทุกคนก็กลับบ้านไป แน่นอน นั่นคือธรรมชาติของมนุษย์ ผู้คนไม่ค่อยแน่ใจว่าควรจะพูดอะไรออกมา แต่พวกเขารู้สึกว่าจำเป็นต้องพูดอะไรบางอย่าง

ปู่ของผมเป็นคนดีมาก แต่ผมเคยไปงานศพอื่นๆ ที่นักเทศน์และทุกๆ คนที่นั่นจะพูดถึงว่าคนๆ นั้นยอดเยี่ยมแค่ไหนทั้งๆ ที่ทุกคนก็รู้ว่าเขาเป็นวายร้าย ผมเคยไปงานศพของชายที่ชอบตบตีภรรยา เขาเป็นขี้เมาที่หลงทางไปจากความเชื่อ แต่นักเทศน์พยายามเทศนาส่งเขาขึ้นสวรรค์โดยตรง ผมไม่โทษพวกเขา คงไม่มีใครอยากเป็นนักเทศน์ที่ขึ้นไปที่นั่นแล้วพูดว่า “พี่น้องที่รัก เราอยู่ที่นี่เพื่อเฉลิมฉลองชีวิตของคนตลบตะแลงคนนี้ที่ใช้ชีวิตทั้งชีวิตอยู่เพื่อซาตาน และตอนนี้เขาได้รับสิ่งที่สาสมแล้ว เขาปฏิเสธพระคริสต์ในชีวิตนี้ และตอนนี้พระเจ้าได้ทรงปฏิเสธเขาชั่วนิรันดร์ เขาตายำปและหลังจากนั้นก็เป็นการพากษา เขาได้ยินคำพูดที่ไม่มีใครอยากได้ยินว่า ‘เจ้าผู้กระทำความชั่ว จงไปให้พ้นหน้าเรา เข้าไปในไฟนรก ซึ่งเตรียมไว้สำหรับมารและทูตของมัน'” ผมไม่เคยพูดแบบนั้นแน่นอน แต่ตั้งแต่เป็นหนุ่มมา ผมก็ตั้งใจว่าจะไม่เทศนาราวกับประกาศส่งตัวเขาขึ้นสวรรค์ในทันที ราวกับว่าไม่มีความแตกต่างระหว่างผู้หลงทางกับผู้ที่รอดแล้ว ผมไม่ได้เทศนายืนยันว่าเขากำลังเข้าสู่สวรรค์ ผมจดจ่ออยู่กับสิ่งดีๆ ที่พวกเขาทำขณะมีชีวิตบนโลก บอกกับทุกคนว่าไม่มีใครรู้ว่าคนๆ หนึ่งจะกลับคืนดีกับพระเจ้าหรือไม่ตอนใด นอกจากตัวเขาเอง และใช้โอกาสนั้นเพื่อให้ช่วยคนอื่นๆ ได้รับความรอด

ทำไมผมถึงเอ่ยถึงรายละเอียดเหล่านี้ทั้งหมด? ผู้คนมักมองหาคำอธิบายว่าทำไมสิ่งเลวร้ายจึงเกิดขึ้นกับคนดีๆ พวกเขามักจะโกหกเรื่องคนไม่ดีและเทศนาส่งพวกเขาเข้าสวรรค์ ในทำนองเดียวกัน นักเทศน์ที่มีเจตนาดีก็ใช้ธรรมาสน์โกหกว่าเหตุใดคนดีจึงเจ็บป่วย ผมได้ยินมาหมดแล้ว – โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีคนเสียชีวิตด้วยโรคบางอย่าง “พระเจ้าต้องการทูตสวรรค์อีกองค์ในสวรรค์” ยังกับว่าข้อความนั้นจะช่วยปลอบโยนเด็กวัย 7 ขวบบางคนได้ โดยบอกพวกเขาว่าพระเจ้าต้องการตัวบุคคลอันเป็นที่รักของเด็กมากกว่าที่เด็กต้องการเสียอีก ไม่น่าแปลกใจเลยที่เด็ก 7 ขวบเติบโตขึ้นมาด้วยความขมขื่นต่อพระเจ้าที่รับพ่อของเขาไป! ถ้ามีคนป่วยเป็นมะเร็งและตาย ก็จะมีบางคนพูดว่า “พระเจ้าต้องการให้พวกเขาไปสวรรค์และช่วยดูแลแปลงดอกไม้ในสวรรค์” ผมเกลียดการเป็นคนหยาบคาย แต่แม้แต่เด็กน้อยก็ยังรู้ดีกว่านั้นว่า พระเจ้ามีทูตสววรค์ที่สามารถทำงานแบบนั้นได้ นอกจากนี้ ดอกไม้ในสวรรค์ยังต้องตายด้วยหรือ? ผมคิดว่าไม่มีความตายในสวรรค์และไม่มีวัชพืช? ท้ายที่สุด ไม่มีคำสาปแช่งในสวรรค์ พระเจ้าไม่ต้องการสมาชิกในครอบครัวของผมที่นั่น ผมต้องการพวกเขามากกว่าบนโลกนี้ แล้วพระองค์ต้องให้พวกเขาป่วยด้วยโรคมะเร็งเป็นเวลาสองปีก่อนที่จะพาพวกเขาไปช่วยงานสวนในสวรรค์? ศาสนศาสตร์มันไม่สมเหตุสมผล ดังนั้น ขอให้เรามาพูดถึงสิ่งที่พระคัมภีร์สอนไว้จริงๆ ดีกว่า

พระเจ้าตอบคำถามพระประสงค์ของพระองค์ครั้งเดียวและตลอดไป

ในมัทธิว 8 เราอ่านพบเรื่องหนึ่งที่น่าสนใจ เป็นครั้งเดียวที่มีคนเคยถามพระเยซูแบบตรงๆ เกี่ยวกับน้ำพระทัยของพระเจ้า หนึ่งในคำอธิษฐานที่ทำลายความเชื่อมากที่สุดที่คุณสามารถอธิษฐานได้คือ “หากเป็นน้ำพระทัยของพระองค์” พระเยซูไม่เคยอธิษฐานแบบนี้เมื่อพระองค์กำลังอธิษฐานเผื่อคนเจ็บป่วย คนทุกข์ยาก หรือความเจ็บปวด อันที่จริง กิจการ 10:38 กล่าวว่าพระเยซู “เสด็จไปทำความดีและรักษาคนทั้งปวงที่ถูกมารเบียดเบียน” เราได้รับคำสอนอย่างชัดเจนว่าซาตานกำลังเบียดเบียนผู้คน และพระเยซูทรงขจัดความเจ็บปวดออกไป ความเจ็บป่วยถูกเรียกว่ากิจการของมารในกิจการ 10:38 และพระเยซูทรงปฏิบัติต่อความเจ็บป่วยเหมือนศัตรูของพระองค์เอง

ผมพยายามหาข้อใดข้อหนึ่งที่จะยืนยันว่าพระเยซูมองความเจ็บป่วยเป็นเหมือนเพื่อน เหมือนกับบางสิ่งที่พระองค์อยากเก็บไว้ใกล้ตัว เพื่อประโยชน์บางอย่างในบางวัน แต่ผมก็หาไม่พบ อันที่จริง พระเยซูทรงเผชิญหน้ากับความเจ็บป่วย (ซึ่งมีหลายครั้ง) พระเยซูตรัสถึงความเจ็บป่วยด้วยคำรุนแรง พระองค์มักจะเรียกความเจ็บป่วยตามชื่อ ในบางครั้ง พระองค์ถึงกับเรียกชื่อวิญญาณชั่วตามอาการป่วย ดูเหมือนจะไม่ใช่สิ่งที่คุณจะทำหากคุณตั้งใจจะใช้การเจ็บป่วยไปในทางบวก เหตุใดคุณจึงเรียกชื่อวิญญาณชั่วตามอาการป่วย ถ้าคุณตั้งใจจะใช้การเจ็บป่วยในทางบวกในภายหลัง เช่น "เพื่อสอนบทเรียน" หรือ "ทำให้พวกเขาแข็งแกร่งขึ้น" (มีคนอธิบายว่าพระเจ้าใช้ความเจ็บป่วยเพื่อสอนเรา) โดยปกติแล้ว พระองค์ทรงขนาบความเจ็บป่วยและโรคภัย และพระองค์ทรงบัญชาให้มันออกไปจากคน และบางครั้ง พระองค์ดูจะทรงโกรธเคืองความเจ็บป่วยนั้นมากทีเดียว

ย้อนกลับไปที่แมทธิว 8 … มีคนโรคเรื้อนคนหนึ่งทูลขอความช่วยเหลือจากพระเยซู ในข้อ 1-3 เขาทูลกับพระเยซูว่า “หากพระองค์ทรงประสงค์ พระองค์ก็สามารถทำให้ข้าพระองค์หายสะอาดได้” นี่ไม่ใช่สิ่งที่คนส่วนใหญ่ขอกันในวันนี้ใช่หรือไม่ ไม่มีใครถามว่าพระเจ้าสามารถรักษาโรคได้หรือไม่ แต่พวกเขาไม่ค่อยแน่ใจว่าพระองค์มีน้ำพระทัยที่จะรักษาโรคหรือไม่มากกว่า เนื่องจากนี่เป็นเพียงตอนเดียวที่มีคนถามพระเยซูว่าพระองค์มีพระประสงค์หรือไม่ที่จะรักษาโรค เราจึงควรใส่ใจกับคำตอบของพระองค์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพระวจนะของพระเจ้ากล่าวว่า “พระเจ้าไม่ทรงเห็นแก่หน้าผู้ใด” สิ่งที่พระองค์ทำเพื่อใครคนหนึ่ง ดูเหมือนว่าพระองค์ทรงประสงค์จะทำเพื่อทุกคน คัมภีร์ไบเบิลกล่าวว่าพระเจ้าต้องการให้ “มนุษย์ทุกคนได้รับความรอดและมารู้จักความจริง (1 ทิโมธี 2:4)” น่าสนใจที่ไม่มีใครเถียงว่า คำว่า "รอด" โซโซ่ ในที่นี้คือคำว่าโซโซในภาษากรีก หมายถึง “รอดจากบาป หายจากโรคภัยไข้เจ็บ รอดพ้น ปกป้อง รักษา และทำให้หายเป็นปกติในทุกวิถีทาง” อันที่จริง คำว่า โซโซ่ เป็นภาษากรีกที่เทียบเท่ากับคำว่า โซโซ่ เป็นภาษากรีกที่เทียบเท่ากับคำว่า ชาโลม ในพันธสัญญาเดิม ซึ่งแปลว่า "ไม่มีอะไรขาดหายไปและไม่มีอะไรแตกหัก สันติภาพอันสมบูรณ์และความมั่งคั่ง” ดังนั้น พระคัมภีร์บอกไว้ชัดเจนว่า พระเจ้าทรงประสงค์ให้ “มนุษย์ทุกคนได้รับความรอด หายโรค รับการปลดปล่อย ปกป้อง รักษาไว้ และครบถ้วนสมบูรณ์” ใช่เลย

พระองค์เผยชัดเจนว่าเป็นความปรารถนาของพระองค์ที่มนุษย์ทุกคนได้รับ ความรอดไม่มีอะไรหายไปและไม่มีอะไรเสียหาย พระองค์ทรงต้องการให้ทุกคนรู้ถึงความจริงอันน่าอัศจรรย์นี้ คุณรู้ไหม ผมได้ศึกษามาอย่างใกล้ชิด และดูเหมือนจะไม่พบที่ใดเลยที่พระเยซูปฏิเสธการรักษาผู้ที่มาหาพระองค์ด้วยความเชื่อ ไม่ว่าจะเป็นชาวยิวหรือคนต่างชาติ เป็นคำสอนที่ชั่วร้ายของมนุษย์ที่กักขังผู้คนในความมืดมิดและกันพวกเขาให้พ้นจากความรู้เรื่องความจริงในสิ่งที่เป็นสิทธิของพวกเขาในพระเยซู พระเยซูต้องการให้เราหายและหายเป็นปกติ ฮีบรู 1:1-3 สอนว่าพระเยซูทรงเป็นแบบพิมพ์ที่ชัดเจนของพระบิดา พระองค์ทรงเป็นภาพที่สมบูรณ์ของพระเจ้า พระบิดาทรงคิดและกระทำอย่างไร ด้วยเหตุนี้พระเยซูจึงตรัสกับฟีลิปว่า “เมื่อท่านเห็นเรา ท่านได้เห็นพระบิดาแล้ว” ถ้าอยากรู้ว่าพระบิดาคิดอย่างไรเกี่ยวกับการรักษาโรค ให้ถามพระเยซู! ดูชีวิตของพระเยซู พระเยซูตรัสว่า “เราไม่เคยทำอะไรที่ไม่เห็นพระบิดาทรงกระทำ พระบิดาทรงทำพระราชกิจอยู่” ว้าว! พระเยซูตรัสว่าไม่ใช่พระองค์ด้วยซ้ำที่รักษาคนให้หายโรค พระบิดาบนสวรรค์โดยทางพระเยซูทรงรักษาผู้คนและสำแดงให้เรารู้ถึงพระประสงค์ของพระองค์ชัดเจนตลอดไปเป็นนิตย์

ในหนังสือเล่มนี้ เรากำลังดูคำถาม 7 ข้อที่หากตอบผิดๆ อาจนำเราถึงความตายได้ เพราะมันอาจนำไปสู่โรคภัยไข้เจ็บ ความเจ็บป่วย ความเจ็บปวด และแม้กระทั่งการตายก่อนวัยอันควร หนึ่งในคำสอนเหล่านี้ ผมหวังว่าจะได้แบ่งปันกับคุณว่าการตอบคำถามเหล่านี้ให้ถูกต้องและการใช้พระวจนะของพระเจ้าช่วยผมได้อย่างไรจากการนอนซมอยู่เตียงแห่งความตาย แต่ผมจะแบ่งปันเรื่องราวของผมบางส่วนไปเรื่อยๆ ในขณะที่เราค่อยๆ แบ่งปันไป ผมยังไม่มีเวลาที่จะเล่าเรื่องราวทั้งหมดในตอนนี้ แต่ผมจะบอกคุณว่าคำถามเหล่านี้มีความสำคัญเพียงใด ไม่นานมานี้ ผมป่วยอยู่ในห้องไอซียูที่เชียงใหม่ ประเทศไทย คงจำได้ว่าก่อนหน้านี้ผมบอกคุณว่าผมป่วยเป็นโรคที่ไม่รู้จัก มิชชันนารีอีกคนหนึ่งมีอาการเดียวกันหลังจากว่ายน้ำในทะเลสาบ เขาป่วยเป็นโรคหายากที่เรียกว่าเลปโตสไปโรซิส มีเพียง 1 ใน 100,000 เท่านั้นที่เจ็บป่วยแบบนี้ แต่จากผู้ที่ได้รับแล้ว ไม่ถึง 10% กลับเสียชีวิต ถ้ามันกลายเป็นอันตรายถึงชีวิตมันจะเกิดขึ้นเร็วมาก ผู้ป่วยมักจะเข้าสู่ภาวะไตวายและตับวาย นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นกับผม และจากอาการที่เหมือนกัน โรคฉี่หนูอาจเป็นสาเหตุของโรคนี้ ออกซิเจนของผมอยู่ที่ 70% พวกเขาบอกผมว่าถ้าผมไปถึง 69% ผมจะต้องใช้เครื่องช่วยหายใจ ผมยังคงมองดูที่มอนิเตอร์ มันจะเพิ่มขึ้นเป็น 72% จากนั้น 71% แล้วก็ 70% อีกครั้ง ผมจะพูดกับเครื่องเหมือนคนบ้าว่า "ในนามพระเยซูเจ้าต้องไม่ต่ำกว่า 70%!" ผมต่อสู้กับสิ่งนี้เป็นเวลาสองชั่วโมง มันเกือบจะเข้ามาใกล้ แต่ก็ไม่เคยลดลงต่ำกว่า 70% ในที่สุดมันก็ขึ้นไปถึง 78% และผมก็เข้านอน สรรเสริญพระเจ้า! ผมบอกคุณว่าผมมีอาการหัวใจวายเฉียบพลัน โรคหลอดเลือดสมอง และเยื่อหุ้มสมองอักเสบที่เกิดขึ้นในสมองของผม แต่ผมก็หายจากโรคที่เกี่ยวเนื่องจากตับและไตวาย หมอบอกว่าสายเกินไปแล้วที่จะช่วยผม ผู้เชี่ยวชาญหลายคนบอกผมว่า อาการล้มเหลวในไตและตับของผมนั้นรุนแรงมากและขยายตัวไปอย่างรวดเร็วจนไม่สามารถเรียกใช้สีย้อมเพื่อดูว่าหัวใจได้รับความเสียหายมากเพียงใด ผมอาจมีเลือดออกภายใน ไม่มีอะไรทำได้เลยทำนอกจากบอกลาครอบครัว

ผมยึดหลักการซึ่งกำลังจะแบ่งปันกับท่านในหน้าต่อไปนี้ และประยุกต์ใช้กับชีวิตของผม ด้วยความเชื่อเพียงเล็กน้อยที่ผมสามารถรวบรวมได้ ผมได้กล่าวพระวจนะของพระเจ้าเรื่องการรักษาโรคของตัวเอง ผมถูกทิ้งให้ตาย พวกเขาไม่ได้ให้มาตรการช่วยชีวิตผมเลย พวกเขาบอกว่า ผมจะตายในปลายสัปดาห์นั้น พระวจนะของพระเจ้าทำให้ผมกลับมามีชีวิตอีกครั้ง หลังจากประกาศการรักษาไตของผมเป็นเวลาสามวัน มันก็เพิ่มขึ้นเป็น 86% อย่างกะทันหัน สารพิษที่อยู่ในตับของผมอยู่ที่ 14,000 ในวันที่ 4 พวกเขามันลดลงไปที่ 10,000; วันที่ 5 ลดเหลือ 5,000 และวันที่ 6 ก็เหลือเพียง 18 ซึ่งถือเป็นภาวะปกติแล้ว แพทย์ไม่พบความเสียหายของหัวใจหลังจากทำการทดสอบหัวใจสามครั้ง รวมถึงการตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจสองครั้ง พวกเขาไม่พบหลักฐานของโรคหลอดเลือดสมองที่แสดงให้เห็นเมื่อวันก่อน ผมเดินออกจากโรงพยาบาลในหนึ่งสัปดาห์โดยหายเป็นปกติในนามของพระเยซู ทุกอย่างมีเอกสารบันทึกไว้ทั้งหมด วิธีที่คุณตอบคำถามเหล่านี้อาจหมายถึงชีวิตหรือความตายสำหรับคุณ! ผมไม่ได้รอจนกระทั่งตกอยู่ในสถานการณ์นี้เพื่อค้นหาคำตอบ ผมรู้อยู่แล้ว คุณจำเป็นต้องรู้ว่าพระวจนะของพระเจ้าตรัสว่าอย่างไร เพื่อว่าถ้าคุณตกอยู่ในสถานการณ์แห่งชีวิตหรือความตาย คุณจะรู้ว่าต้องทำอย่างไร

คุณเคยได้ยินคำกล่าวเหล่านี้ไหมว่า “ความสะอาดอยู่ถัดไปจากความชอบธรรม” หรือ “จิตที่เกียจคร้านเป็นห้องทำงานของมาร” หรือ “พระเจ้าช่วยผู้ที่ช่วยเหลือตนเอง” แล้วประโยคนี้ล่ะ: “พระเจ้าจะไม่ทรงประทานสิ่งใดให้คุณเกินกว่าที่คุณจะรับไหว”? ถ้าคุณถามคริสเตียนโดยเฉลี่ยว่ามีข้อความเหล่านี้กี่ข้ออยู่ในพระคัมภีร์ ส่วนใหญ่จะตอบว่าทั้งหมดเป็นคำสอนของพระคัมภีร์ ผมท้าได้เลยว่าคริสเตียน 9 ใน 10 คนที่ไปโบสถ์ทุกวันอาทิตย์จะบอกคุณว่าอย่างน้อยหนึ่งในสี่ข้อความนี้มีอยู่ในพระคัมภีร์ บางคนใช้เวลาทั้งชั่วโมงในการเทศนาเกี่ยวกับคำสาปจากรุ่นต่อรุ่น แต่วลีที่ว่าการสาปแช่งในรุ่นต่อรุ่นไม่มีอยู่เลยในพระคัมภีร์

คุณแปลกใจไหมที่รู้ว่าไม่มีข้อความใดในสี่ประโยคที่ผมถามไว้อยู่ในพระคัมภีร์เลย อันที่จริงแล้วข้อความเหล่านี้ไม่เป็นความจริงด้วยซ้ำ เป็นเรื่องที่น่าสนใจที่คนเราเชื่อในคำสอนต่างๆ เพียงเพราะว่ามันมีการสืบทอดต่อกันมาหลายชั่วอายุคน

มีหลายครั้งที่ผมรู้คำตอบว่าทำไมคนๆ นั้นถึงตายไปก่อนเวลาอันควรในขณะที่ผมเทศนาในงานศพของเขา บางครั้งมันก็ชัดเจนจริงๆ แต่ผมรู้ว่างานศพไม่ใช่เวลาที่จะแบ่งปันความเชื่อของผมเพื่อโต้แย้งกับความเชื่อที่ไม่ถูกต้องที่มีมายาวนานของพวกเขาเกี่ยวกับพระประสงค์ของพระเจ้า และคำอธิบายว่าพระเจ้าต้องการทูตสวรรค์อีกองค์ไปรับใช้ในสวรรค์ (นี่ก็แปลกอีก คนตายไปไม่ได้กลายเป็นทูตสวรรค์ แต่ผมก็ไม่พยายามแก้ไขคำสอนผิดๆ พวกนี้ในขณะที่พวกเขากำลังผ่านความเจ็บปวด เก็บไว้สอนในโอกาสต่อไปดีกว่า) ถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้แก้ไขความเชื่อผิดๆ ในตอนนั้น แต่ผมก็ไม่ได้โกหกเพื่อให้พวกเขารู้สึกดีขึ้น ผมพบพื้นที่กึ่งกลาง มีความจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องสอนให้ครอบคลุมถึงความเชื่อเหล่านี้ที่มีมาช้านาน เพื่อที่จะตอบคำถามว่าเรื่องการรักษาโรคนั้นเป็นน้ำพระทัยของพระเจ้าสำหรับทุกคนเสมอ ผมเชื่อว่าพระเจ้าต้องการรักษาทุกคนในทุกครั้ง แต่เพื่อที่จะสอนสิ่งนี้ ผมต้องจัดการกับคำสอนผิดๆ ที่ผู้คนถูกยัดเยียดมาหลายชั่วอายุคน

ที่งานศพ มีการโกหกทุกประเภท คนหนึ่งจะพูดถึงความดูดีของศพ ทั้งๆ ที่รู้ดีว่าคนที่นอนในโลงศพดูไม่เหมือนเดิมเลย ตอนที่ผมอายุได้สิบเจ็ดปี ผมโชคร้ายที่ได้เห็นปู่ของผมตายและนอนอยู่ในโลงศพ จนถึงจุดนั้น ผมเคยเห็นคนหลายคนนอนอยู่ในโลงมาก่อนแล้ว แต่ไม่ใช่คนที่ผมรู้จักใกล้ชิดเหมือนนิ้วบนฝ่ามือ ผมรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับผู้ชายคนนี้ การที่แว่นของคุณปู่วางห่างๆ จากดั้งจมูก ผมรู้จักโทนสีผิวของท่าน ท่านใส่แว่นตลอด แต่คงไม่ต้องใส่ตอนนอนในโลงศพ ดูเหมือนว่าพวกเขาแต่งโทนสีผิวของคุณปู่ผิดไป ผมสังเกตดูร่างของท่านอยู่สักสองสามนาที และผมต้องเชื่อคำพูดของคนอื่นว่าปู่ของผมเป็นผู้ชายในกล่องไม้สนตัวนั้นจริงๆ ปู่ของผม บางคนเรียกท่านว่าดิดดี้ มีมือที่เป็นสมกับลูกผู้ชาย มือของท่านดูผอมและไร้ประโยชน์ คุณคงเข้าใจประเด็นนะ มันเป็นเรื่องโกหก ท่านไม่ได้ดูดีเลย แต่ทุกคนก็เดินขึ้นไปหาคุณย่าวอล์คเกอร์และพูดคำเดียวกันว่า “เขาดูเหมือนกำลังแค่นอนหลับอย่างสงบสุข เขาดูดีมาก เขาเป็นคนที่ยอดเยี่ยม” จากนั้นทุกคนก็กลับบ้านไป แน่นอน นั่นคือธรรมชาติของมนุษย์ ผู้คนไม่ค่อยแน่ใจว่าควรจะพูดอะไรออกมา แต่พวกเขารู้สึกว่าจำเป็นต้องพูดอะไรบางอย่าง

ปู่ของผมเป็นคนดีมาก แต่ผมเคยไปงานศพอื่นๆ ที่นักเทศน์และทุกๆ คนที่นั่นจะพูดถึงว่าคนๆ นั้นยอดเยี่ยมแค่ไหนทั้งๆ ที่ทุกคนก็รู้ว่าเขาเป็นวายร้าย ผมเคยไปงานศพของชายที่ชอบตบตีภรรยา เขาเป็นขี้เมาที่หลงทางไปจากความเชื่อ แต่นักเทศน์พยายามเทศนาส่งเขาขึ้นสวรรค์โดยตรง ผมไม่โทษพวกเขา คงไม่มีใครอยากเป็นนักเทศน์ที่ขึ้นไปที่นั่นแล้วพูดว่า “พี่น้องที่รัก เราอยู่ที่นี่เพื่อเฉลิมฉลองชีวิตของคนตลบตะแลงคนนี้ที่ใช้ชีวิตทั้งชีวิตอยู่เพื่อซาตาน และตอนนี้เขาได้รับสิ่งที่สาสมแล้ว เขาปฏิเสธพระคริสต์ในชีวิตนี้ และตอนนี้พระเจ้าได้ทรงปฏิเสธเขาชั่วนิรันดร์ เขาตายำปและหลังจากนั้นก็เป็นการพากษา เขาได้ยินคำพูดที่ไม่มีใครอยากได้ยินว่า ‘เจ้าผู้กระทำความชั่ว จงไปให้พ้นหน้าเรา เข้าไปในไฟนรก ซึ่งเตรียมไว้สำหรับมารและทูตของมัน'” ผมไม่เคยพูดแบบนั้นแน่นอน แต่ตั้งแต่เป็นหนุ่มมา ผมก็ตั้งใจว่าจะไม่เทศนาราวกับประกาศส่งตัวเขาขึ้นสวรรค์ในทันที ราวกับว่าไม่มีความแตกต่างระหว่างผู้หลงทางกับผู้ที่รอดแล้ว ผมไม่ได้เทศนายืนยันว่าเขากำลังเข้าสู่สวรรค์ ผมจดจ่ออยู่กับสิ่งดีๆ ที่พวกเขาทำขณะมีชีวิตบนโลก บอกกับทุกคนว่าไม่มีใครรู้ว่าคนๆ หนึ่งจะกลับคืนดีกับพระเจ้าหรือไม่ตอนใด นอกจากตัวเขาเอง และใช้โอกาสนั้นเพื่อให้ช่วยคนอื่นๆ ได้รับความรอด

ทำไมผมถึงเอ่ยถึงรายละเอียดเหล่านี้ทั้งหมด? ผู้คนมักมองหาคำอธิบายว่าทำไมสิ่งเลวร้ายจึงเกิดขึ้นกับคนดีๆ พวกเขามักจะโกหกเรื่องคนไม่ดีและเทศนาส่งพวกเขาเข้าสวรรค์ ในทำนองเดียวกัน นักเทศน์ที่มีเจตนาดีก็ใช้ธรรมาสน์โกหกว่าเหตุใดคนดีจึงเจ็บป่วย ผมได้ยินมาหมดแล้ว – โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีคนเสียชีวิตด้วยโรคบางอย่าง “พระเจ้าต้องการทูตสวรรค์อีกองค์ในสวรรค์” ยังกับว่าข้อความนั้นจะช่วยปลอบโยนเด็กวัย 7 ขวบบางคนได้ โดยบอกพวกเขาว่าพระเจ้าต้องการตัวบุคคลอันเป็นที่รักของเด็กมากกว่าที่เด็กต้องการเสียอีก ไม่น่าแปลกใจเลยที่เด็ก 7 ขวบเติบโตขึ้นมาด้วยความขมขื่นต่อพระเจ้าที่รับพ่อของเขาไป! ถ้ามีคนป่วยเป็นมะเร็งและตาย ก็จะมีบางคนพูดว่า “พระเจ้าต้องการให้พวกเขาไปสวรรค์และช่วยดูแลแปลงดอกไม้ในสวรรค์” ผมเกลียดการเป็นคนหยาบคาย แต่แม้แต่เด็กน้อยก็ยังรู้ดีกว่านั้นว่า พระเจ้ามีทูตสววรค์ที่สามารถทำงานแบบนั้นได้ นอกจากนี้ ดอกไม้ในสวรรค์ยังต้องตายด้วยหรือ? ผมคิดว่าไม่มีความตายในสวรรค์และไม่มีวัชพืช? ท้ายที่สุด ไม่มีคำสาปแช่งในสวรรค์ พระเจ้าไม่ต้องการสมาชิกในครอบครัวของผมที่นั่น ผมต้องการพวกเขามากกว่าบนโลกนี้ แล้วพระองค์ต้องให้พวกเขาป่วยด้วยโรคมะเร็งเป็นเวลาสองปีก่อนที่จะพาพวกเขาไปช่วยงานสวนในสวรรค์? ศาสนศาสตร์มันไม่สมเหตุสมผล ดังนั้น ขอให้เรามาพูดถึงสิ่งที่พระคัมภีร์สอนไว้จริงๆ ดีกว่า

พระเจ้าตอบคำถามพระประสงค์ของพระองค์ครั้งเดียวและตลอดไป

ในมัทธิว 8 เราอ่านพบเรื่องหนึ่งที่น่าสนใจ เป็นครั้งเดียวที่มีคนเคยถามพระเยซูแบบตรงๆ เกี่ยวกับน้ำพระทัยของพระเจ้า หนึ่งในคำอธิษฐานที่ทำลายความเชื่อมากที่สุดที่คุณสามารถอธิษฐานได้คือ “หากเป็นน้ำพระทัยของพระองค์” พระเยซูไม่เคยอธิษฐานแบบนี้เมื่อพระองค์กำลังอธิษฐานเผื่อคนเจ็บป่วย คนทุกข์ยาก หรือความเจ็บปวด อันที่จริง กิจการ 10:38 กล่าวว่าพระเยซู “เสด็จไปทำความดีและรักษาคนทั้งปวงที่ถูกมารเบียดเบียน” เราได้รับคำสอนอย่างชัดเจนว่าซาตานกำลังเบียดเบียนผู้คน และพระเยซูทรงขจัดความเจ็บปวดออกไป ความเจ็บป่วยถูกเรียกว่ากิจการของมารในกิจการ 10:38 และพระเยซูทรงปฏิบัติต่อความเจ็บป่วยเหมือนศัตรูของพระองค์เอง

ผมพยายามหาข้อใดข้อหนึ่งที่จะยืนยันว่าพระเยซูมองความเจ็บป่วยเป็นเหมือนเพื่อน เหมือนกับบางสิ่งที่พระองค์อยากเก็บไว้ใกล้ตัว เพื่อประโยชน์บางอย่างในบางวัน แต่ผมก็หาไม่พบ อันที่จริง พระเยซูทรงเผชิญหน้ากับความเจ็บป่วย (ซึ่งมีหลายครั้ง) พระเยซูตรัสถึงความเจ็บป่วยด้วยคำรุนแรง พระองค์มักจะเรียกความเจ็บป่วยตามชื่อ ในบางครั้ง พระองค์ถึงกับเรียกชื่อวิญญาณชั่วตามอาการป่วย ดูเหมือนจะไม่ใช่สิ่งที่คุณจะทำหากคุณตั้งใจจะใช้การเจ็บป่วยไปในทางบวก เหตุใดคุณจึงเรียกชื่อวิญญาณชั่วตามอาการป่วย ถ้าคุณตั้งใจจะใช้การเจ็บป่วยในทางบวกในภายหลัง เช่น "เพื่อสอนบทเรียน" หรือ "ทำให้พวกเขาแข็งแกร่งขึ้น" (มีคนอธิบายว่าพระเจ้าใช้ความเจ็บป่วยเพื่อสอนเรา) โดยปกติแล้ว พระองค์ทรงขนาบความเจ็บป่วยและโรคภัย และพระองค์ทรงบัญชาให้มันออกไปจากคน และบางครั้ง พระองค์ดูจะทรงโกรธเคืองความเจ็บป่วยนั้นมากทีเดียว

ย้อนกลับไปที่แมทธิว 8 … มีคนโรคเรื้อนคนหนึ่งทูลขอความช่วยเหลือจากพระเยซู ในข้อ 1-3 เขาทูลกับพระเยซูว่า “หากพระองค์ทรงประสงค์ พระองค์ก็สามารถทำให้ข้าพระองค์หายสะอาดได้” นี่ไม่ใช่สิ่งที่คนส่วนใหญ่ขอกันในวันนี้ใช่หรือไม่ ไม่มีใครถามว่าพระเจ้าสามารถรักษาโรคได้หรือไม่ แต่พวกเขาไม่ค่อยแน่ใจว่าพระองค์มีน้ำพระทัยที่จะรักษาโรคหรือไม่มากกว่า เนื่องจากนี่เป็นเพียงตอนเดียวที่มีคนถามพระเยซูว่าพระองค์มีพระประสงค์หรือไม่ที่จะรักษาโรค เราจึงควรใส่ใจกับคำตอบของพระองค์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพระวจนะของพระเจ้ากล่าวว่า “พระเจ้าไม่ทรงเห็นแก่หน้าผู้ใด” สิ่งที่พระองค์ทำเพื่อใครคนหนึ่ง ดูเหมือนว่าพระองค์ทรงประสงค์จะทำเพื่อทุกคน คัมภีร์ไบเบิลกล่าวว่าพระเจ้าต้องการให้ “มนุษย์ทุกคนได้รับความรอดและมารู้จักความจริง (1 ทิโมธี 2:4)” น่าสนใจที่ไม่มีใครเถียงว่า คำว่า "รอด" โซโซ่ ในที่นี้คือคำว่าโซโซในภาษากรีก หมายถึง “รอดจากบาป หายจากโรคภัยไข้เจ็บ รอดพ้น ปกป้อง รักษา และทำให้หายเป็นปกติในทุกวิถีทาง” อันที่จริง คำว่า โซโซ่ เป็นภาษากรีกที่เทียบเท่ากับคำว่า โซโซ่ เป็นภาษากรีกที่เทียบเท่ากับคำว่า ชาโลม ในพันธสัญญาเดิม ซึ่งแปลว่า "ไม่มีอะไรขาดหายไปและไม่มีอะไรแตกหัก สันติภาพอันสมบูรณ์และความมั่งคั่ง” ดังนั้น พระคัมภีร์บอกไว้ชัดเจนว่า พระเจ้าทรงประสงค์ให้ “มนุษย์ทุกคนได้รับความรอด หายโรค รับการปลดปล่อย ปกป้อง รักษาไว้ และครบถ้วนสมบูรณ์” ใช่เลย

พระองค์เผยชัดเจนว่าเป็นความปรารถนาของพระองค์ที่มนุษย์ทุกคนได้รับ ความรอดไม่มีอะไรหายไปและไม่มีอะไรเสียหาย พระองค์ทรงต้องการให้ทุกคนรู้ถึงความจริงอันน่าอัศจรรย์นี้ คุณรู้ไหม ผมได้ศึกษามาอย่างใกล้ชิด และดูเหมือนจะไม่พบที่ใดเลยที่พระเยซูปฏิเสธการรักษาผู้ที่มาหาพระองค์ด้วยความเชื่อ ไม่ว่าจะเป็นชาวยิวหรือคนต่างชาติ เป็นคำสอนที่ชั่วร้ายของมนุษย์ที่กักขังผู้คนในความมืดมิดและกันพวกเขาให้พ้นจากความรู้เรื่องความจริงในสิ่งที่เป็นสิทธิของพวกเขาในพระเยซู พระเยซูต้องการให้เราหายและหายเป็นปกติ ฮีบรู 1:1-3 สอนว่าพระเยซูทรงเป็นแบบพิมพ์ที่ชัดเจนของพระบิดา พระองค์ทรงเป็นภาพที่สมบูรณ์ของพระเจ้า พระบิดาทรงคิดและกระทำอย่างไร ด้วยเหตุนี้พระเยซูจึงตรัสกับฟีลิปว่า “เมื่อท่านเห็นเรา ท่านได้เห็นพระบิดาแล้ว” ถ้าอยากรู้ว่าพระบิดาคิดอย่างไรเกี่ยวกับการรักษาโรค ให้ถามพระเยซู! ดูชีวิตของพระเยซู พระเยซูตรัสว่า “เราไม่เคยทำอะไรที่ไม่เห็นพระบิดาทรงกระทำ พระบิดาทรงทำพระราชกิจอยู่” ว้าว! พระเยซูตรัสว่าไม่ใช่พระองค์ด้วยซ้ำที่รักษาคนให้หายโรค พระบิดาบนสวรรค์โดยทางพระเยซูทรงรักษาผู้คนและสำแดงให้เรารู้ถึงพระประสงค์ของพระองค์ชัดเจนตลอดไปเป็นนิตย์

ในหนังสือเล่มนี้ เรากำลังดูคำถาม 7 ข้อที่หากตอบผิดๆ อาจนำเราถึงความตายได้ เพราะมันอาจนำไปสู่โรคภัยไข้เจ็บ ความเจ็บป่วย ความเจ็บปวด และแม้กระทั่งการตายก่อนวัยอันควร หนึ่งในคำสอนเหล่านี้ ผมหวังว่าจะได้แบ่งปันกับคุณว่าการตอบคำถามเหล่านี้ให้ถูกต้องและการใช้พระวจนะของพระเจ้าช่วยผมได้อย่างไรจากการนอนซมอยู่เตียงแห่งความตาย แต่ผมจะแบ่งปันเรื่องราวของผมบางส่วนไปเรื่อยๆ ในขณะที่เราค่อยๆ แบ่งปันไป ผมยังไม่มีเวลาที่จะเล่าเรื่องราวทั้งหมดในตอนนี้ แต่ผมจะบอกคุณว่าคำถามเหล่านี้มีความสำคัญเพียงใด ไม่นานมานี้ ผมป่วยอยู่ในห้องไอซียูที่เชียงใหม่ ประเทศไทย คงจำได้ว่าก่อนหน้านี้ผมบอกคุณว่าผมป่วยเป็นโรคที่ไม่รู้จัก มิชชันนารีอีกคนหนึ่งมีอาการเดียวกันหลังจากว่ายน้ำในทะเลสาบ เขาป่วยเป็นโรคหายากที่เรียกว่าเลปโตสไปโรซิส มีเพียง 1 ใน 100,000 เท่านั้นที่เจ็บป่วยแบบนี้ แต่จากผู้ที่ได้รับแล้ว ไม่ถึง 10% กลับเสียชีวิต ถ้ามันกลายเป็นอันตรายถึงชีวิตมันจะเกิดขึ้นเร็วมาก ผู้ป่วยมักจะเข้าสู่ภาวะไตวายและตับวาย นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นกับผม และจากอาการที่เหมือนกัน โรคฉี่หนูอาจเป็นสาเหตุของโรคนี้ ออกซิเจนของผมอยู่ที่ 70% พวกเขาบอกผมว่าถ้าผมไปถึง 69% ผมจะต้องใช้เครื่องช่วยหายใจ ผมยังคงมองดูที่มอนิเตอร์ มันจะเพิ่มขึ้นเป็น 72% จากนั้น 71% แล้วก็ 70% อีกครั้ง ผมจะพูดกับเครื่องเหมือนคนบ้าว่า "ในนามพระเยซูเจ้าต้องไม่ต่ำกว่า 70%!" ผมต่อสู้กับสิ่งนี้เป็นเวลาสองชั่วโมง มันเกือบจะเข้ามาใกล้ แต่ก็ไม่เคยลดลงต่ำกว่า 70% ในที่สุดมันก็ขึ้นไปถึง 78% และผมก็เข้านอน สรรเสริญพระเจ้า! ผมบอกคุณว่าผมมีอาการหัวใจวายเฉียบพลัน โรคหลอดเลือดสมอง และเยื่อหุ้มสมองอักเสบที่เกิดขึ้นในสมองของผม แต่ผมก็หายจากโรคที่เกี่ยวเนื่องจากตับและไตวาย หมอบอกว่าสายเกินไปแล้วที่จะช่วยผม ผู้เชี่ยวชาญหลายคนบอกผมว่า อาการล้มเหลวในไตและตับของผมนั้นรุนแรงมากและขยายตัวไปอย่างรวดเร็วจนไม่สามารถเรียกใช้สีย้อมเพื่อดูว่าหัวใจได้รับความเสียหายมากเพียงใด ผมอาจมีเลือดออกภายใน ไม่มีอะไรทำได้เลยทำนอกจากบอกลาครอบครัว

ผมยึดหลักการซึ่งกำลังจะแบ่งปันกับท่านในหน้าต่อไปนี้ และประยุกต์ใช้กับชีวิตของผม ด้วยความเชื่อเพียงเล็กน้อยที่ผมสามารถรวบรวมได้ ผมได้กล่าวพระวจนะของพระเจ้าเรื่องการรักษาโรคของตัวเอง ผมถูกทิ้งให้ตาย พวกเขาไม่ได้ให้มาตรการช่วยชีวิตผมเลย พวกเขาบอกว่า ผมจะตายในปลายสัปดาห์นั้น พระวจนะของพระเจ้าทำให้ผมกลับมามีชีวิตอีกครั้ง หลังจากประกาศการรักษาไตของผมเป็นเวลาสามวัน มันก็เพิ่มขึ้นเป็น 86% อย่างกะทันหัน สารพิษที่อยู่ในตับของผมอยู่ที่ 14,000 ในวันที่ 4 พวกเขามันลดลงไปที่ 10,000; วันที่ 5 ลดเหลือ 5,000 และวันที่ 6 ก็เหลือเพียง 18 ซึ่งถือเป็นภาวะปกติแล้ว แพทย์ไม่พบความเสียหายของหัวใจหลังจากทำการทดสอบหัวใจสามครั้ง รวมถึงการตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจสองครั้ง พวกเขาไม่พบหลักฐานของโรคหลอดเลือดสมองที่แสดงให้เห็นเมื่อวันก่อน ผมเดินออกจากโรงพยาบาลในหนึ่งสัปดาห์โดยหายเป็นปกติในนามของพระเยซู ทุกอย่างมีเอกสารบันทึกไว้ทั้งหมด วิธีที่คุณตอบคำถามเหล่านี้อาจหมายถึงชีวิตหรือความตายสำหรับคุณ! ผมไม่ได้รอจนกระทั่งตกอยู่ในสถานการณ์นี้เพื่อค้นหาคำตอบ ผมรู้อยู่แล้ว คุณจำเป็นต้องรู้ว่าพระวจนะของพระเจ้าตรัสว่าอย่างไร เพื่อว่าถ้าคุณตกอยู่ในสถานการณ์แห่งชีวิตหรือความตาย คุณจะรู้ว่าต้องทำอย่างไร

นี่เป็นคำถามที่ยาก แต่เช่นเคย เรามองที่พระคัมภีร์เป็นคำตอบของเรา กี่ครั้งแล้วที่คุณได้ยินคนพูดว่า “ผมรู้ว่าคนนี้มีความเชื่อ คุณไม่สามารถบอกผมว่าพวกเขาไม่มีความเชื่อ พวกเขาเต็มไปด้วยความเชื่อ แต่พระเจ้าไม่ได้รักษาพวกเขา”? มีหลายปัจจัยที่เกี่ยวข้องที่นี่ ประการแรก พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ใจคน เพียงเพราะคุณรู้สึกว่าบางคนมีความเชื่อ ไม่ได้หมายความว่าคนนั้นมีความเชื่อจริง คุณไม่ได้ใกล้ชิดกับคนๆ นี้ตลอด 24 ชั่วโมงเพื่อฟังคำพูดของเขาหรือเธอ ผมจำชายคนหนึ่งที่กำลังจะตายด้วยโรคมะเร็ง ตอนผมไปเจอเขานั้น เขาอยู่ในสภาพที่ปล่อยให้ทุกอย่างสูญเปล่าไปเปล่าๆ เขาไม่ได้กินหรือดื่มมาหลายวันแล้ว และทุกคนกำลังรอให้วาระสุดท้ายมาถึง ผมใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงในพระคัมภีร์ไบเบิลกับเขาเพื่อสอนเขาเกี่ยวกับการรักษาโรค จากนั้นผมก็จับมือเขา เขามีความเชื่อเต็มเปี่ยมและเริ่มได้รับการรักษา อันที่จริงเขาขอนั่งบนเตียงแล้วให้คนนำอาหารมาให้กิน เขากินและกินอยู่หลายวัน ปัญหาคือมีคนหนึ่งในชีวิตของเขาเอาแต่พูดสงสัยและไม่เชื่อกับเขาตลอดทั้งวัน ผมได้อยู่กับเขาแค่ชั่วโมงเดียว คนนี้อยู่กับเขา 23 ชั่วโมงในวันนั้น และ 24 ชั่วโมงต่อวันในอีกหกวันข้างหน้า เขาควรจะตายภายในไม่กี่ชั่วโมง - อย่างมากก็ในหนึ่งวัน - เมื่อผมกลับไปเยี่ยมเขา เขายังมีชีวิตอยู่ในอีกหนึ่งสัปดาห์ต่อมา แต่เขากลับมานอนอยู่บนเตียงและหยุดกินอีก ผมถามว่าจะเป็นไรไหมถ้าผมแบ่งปันกับเขาอีกครั้ง เขาตอบว่าได้และรู้สึกตื่นเต้น หลังจากสอนเรื่องการรักษาได้สามสิบนาที เขาก็ลุกขึ้นนั่งขอทานอาหารอีกครั้ง เขาสรรเสริญพระเจ้าและสารภาพว่าเขาได้รับการรักษาให้หายในพระนามของพระเยซู เขากินต่อไปและเปี่ยมด้วยศรัทธาและปีติยินดีอีกครั้ง เขายังนมัสการพระเจ้า เขาทานอาหารและอาการดีขึ้นเป็นเวลาหลายวันหลังจากประสบการณ์นี้ น่าเสียดายที่ยังมีคนอื่นในชีวิตของเขาที่พูดหว่านทั้งสงสัยและไม่เชื่ออยู่ตลอดเวลา ผู้ชายที่สวยคนนี้เริ่มพูดว่า “ผมไม่อยากเป็นภาระของคุณ ผมอยากกลับบ้านในสวรรค์แล้ว” เขาเริ่มติดกับดักคำพูดจากปากของเขาเองและความไม่เชื่อของคนใกล้ชิดที่สุดที่รายล้อมเขาทุกวัน ภายในอีกหนึ่งสัปดาห์ เขายอมจำนนต่อความเจ็บป่วยและเสียชีวิต ทั้งหมดที่ผมทำคือยื้อเวลาให้เขาได้สามสัปดาห์ ผมอยู่กับเขาแค่สองครั้ง และคำพูดเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับการรักษาที่เขาได้รับในช่วงเวลาสั้นๆ นั้นทำให้จิตใจของเขาดีขึ้นและทำให้อาการเขาดีขึ้น แต่ผมไม่สามารถอยู่กับเขาได้ตลอด 24 ชั่วโมงเพื่อให้เขากล่าวยอมรับ พระวจนะของพระเจ้าเหนือตัวเองและอยู่รักษาตัวไว้ในความเชื่อ เสียดายที่ผมไม่มีโอกาสเช่นนั้น แม้แต่พระเยซูก็ไม่สามารถทำการอัศจรรย์ใดๆ ในบ้านเกิดของพระองค์ได้ในท่ามกลางกลุ่มคนที่คุ้นเคยกับพระองค์เพราะคนที่อยู่รอบๆ คนป่วยไม่มีความเชื่อ

พระวจนะของพระเจ้าตรัสอย่างไรเกี่ยวกับการมีความเชื่อที่ไร้ประโยชน์? ในยากอบ 2:17 “ทำนองเดียวกัน ลำพังความเชื่อ ถ้าไม่มีการปฏิบัติ ก็เป็นสิ่งที่ตายแล้ว” และอีกครั้งในข้อ 26: “กายที่ปราศจากจิตวิญญาณนั้นตายแล้วอย่างไร ความเชื่อที่ปราศจากการประพฤติก็ตายแล้วอย่างนั้น” คุณอาจมีความเชื่อมากพอที่จะเคลื่อนภูเขา แต่มันจะไม่ช่วยคุณถ้าคุณไม่มีประพฤติเข้ากับความเชื่อของคุณ การพูดพระวจนะของพระเจ้าเป็นวิธีลงมือทำตามความเชื่อ การลุกขึ้นและทำในสิ่งที่คุณไม่สามารถทำได้มาก่อนคือสิ่งที่คุณสามารถลงมือทำได้ แต่ความเชื่อต้องถูกนำไปปฏิบัติ การมีความเชื่อไม่ได้เท่ากันกับการรับพระพรจากพระเจ้าเสมอไป แต่ความเชื่อต้องมีการลงมือกระทำ คุณต้องเพิ่มการกระทำเข้ากับความเชื่อของคุณ และบางครั้ง การกระทำเหล่านั้นต้องอาศัยความพากเพียรตลอดเวลา

คำอุปมาเรื่องผู้พิพากษาอยุติธรรม

ลูกา 18:

พระเยซูตรัสอุปมาเรื่องหนึ่งให้พวกเขาฟัง เพื่อสอนว่าเขาทั้งหลายควรอธิษฐานอยู่เสมอและไม่อ่อนระอาใจ พระองค์ตรัสว่า “ในเมืองแห่งหนึ่งมีผู้พิพากษาอยู่คนหนึ่ง เป็นคนที่ไม่เกรงกลัวพระเจ้าและไม่เห็นแก่มนุษย์ด้วย ในเมืองนั้นมีหญิงม่ายคนหนึ่งมาหาท่านพูดว่า ‘ขอให้ความยุติธรรมแก่ดิผมในการสู้ความเถิด’ แต่ผู้พิพากษาคนนั้นไม่ยอมทำจนเวลาผ่านไปนาน แต่ภายหลังเขานึกในใจว่า ‘แม้ว่าข้าจะไม่เกรงกลัวพระเจ้าและไม่เห็นแก่มนุษย์ แต่เพราะแม่ม่ายคนนี้มาทำให้ข้าลำบาก ข้าจะให้ความยุติธรรมแก่นางเพื่อไม่ให้นางมารบกวนให้รำคาญใจบ่อยๆ’ ” และองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “จงฟังคำที่ผู้พิพากษาอธรรมคนนี้พูด พระเจ้าจะไม่ประทานความยุติธรรมแก่คนที่พระองค์ทรงเลือกไว้ คือพวกที่ร้องถึงพระองค์ทั้งกลางวันกลางคืนหรือ? พระองค์จะทรงอดทนได้หรือ? เราบอกพวกท่านว่า พระองค์จะประทานความยุติธรรมแก่พวกเขาโดยเร็ว แต่เมื่อบุตรมนุษย์มา ท่านยังจะพบความเชื่อในแผ่นดินโลกหรือ?”

มัทธิว 7:7 เป็นอีกข้อหนึ่งที่ไปด้วยกันได้กับข้อนี้ “จงขอแล้วจะได้ จงหาแล้วจะพบ จงเคาะแล้วจะเปิดให้แก่พวกท่าน เพราะว่าทุกคนที่ขอก็ได้ และทุกคนที่แสวงหาก็พบ ทุกคนที่เคาะก็จะเปิดให้เขา”

บางครั้งก็เป็นแค่การปฏิเสธที่จะล้มเลิก พระคัมภีร์กล่าวว่า “เราจะได้เก็บเกี่ยวถ้าเราไม่ท้อใจ” ผมสงสัยว่ามีการอัศจรรย์มากมายเพียงใดที่สูญหายไปก่อนที่การอัศจรรย์จะเกิดขึ้นเพียงไม่นาน เพราะมีเหตุที่หลายคนยอมแพ้ไปเสียก่อน ซาตานต้องการให้คุณละทิ้งการอัศจรรย์ของคุณ แต่พระเจ้าต้องการให้คุณเพียรพยายาม บางคนมีความเชื่อ แต่ไม่มีการประพฤติ คนอื่นมีความเชื่อมาก แต่พวกเขายอมแพ้ไปก่อนที่การเก็บเกี่ยวจะมาถึง

ผมเชื่อมั่นว่าเหตุผลอันดับหนึ่งที่คนซึ่งความเชื่อมาก แต่บ่อยครั้งไม่ได้มี่ความเชื่อมากพอที่จะรับเอาการรักษาโรคเพราะคำพูดที่รวนเรของเขา พระคัมภีร์กล่าวไว้ว่า “ความตายและชีวิตอยู่ในอำนาจของลิ้น” คุณอาจมีความเชื่อ แต่คุณกำลังพูดออกมาด้วยความเชื่อหรือไม่? คุณยังพูดต่อไปหรือไม่? คุณลังเลใจด้วยการพูดสิ่งที่ขัดกับสัจธรรมหรือไม่? คุณถามตัวเองและเริ่มที่จะลังเลความคิดเห็นสองฝ่าย ยากอบบอกว่าคนที่สงสัยก็เหมือนคลื่นในทะเล เขากล่าวต่อไปว่า คนที่ลังเลใจนั้นอย่าได้คาดหวังว่าจะได้รับอะไรจากพระเจ้าเลย

เมื่อผมเป็นศิษยาภิบาลในอลาบามา มีครอบครัวหนึ่งที่เชื่อในการรักษาโรค แต่มีความคิดที่ผิดๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้ มีคนพยากรณ์ว่าในอนาคต ผู้หญิงคนนั้นจะได้รับการรักษาอย่างฉับพลันจากโรคของลู เกห์ริก ผมพูดคุยกับพวกเขาตลอดเวลาเกี่ยวกับสิ่งที่พระคัมภีร์กล่าวเกี่ยวกับการรักษาโรค แต่พวกเขาก็ยังพูดว่า “พระเจ้าจะทรงรักษาเธอ มันกำลังจะเกิดขึ้นในอนาคต พระเจ้าสัญญาจากผู้เผยพระวจนะแล้ว” ผมบอกพวกเขาว่า “คุณไม่จำเป็นต้องอาศัยคำพยากรณ์ใดๆ เพื่อรับการรักษาโรค พระคัมภีร์กล่าวว่าพระเยซูทรงแบกรับเอาความเจ็บป่วยของคุณไว้แล้ว และพระองค์ทรงรับความเจ็บปวดของคุณไปแล้ว ความเชื่อไม่ใช่เรื่องอนาคต ความเชื่อคือบัดนี้!” พวกเขามักจะโต้เถียงกับผมและพูดว่า “แต่เรารู้ว่าเธอจะต้องหายจากโรคในอนาคต มันกำลังจะเกิด" ผมก็จะบอกเขาไปว่า “หยุดพูดว่ามันกำลังจะมา แล้วเริ่มพูดว่า 'มันเป็นของฉันแล้ว ฉันได้รับมันแล้วในตอนนี้ พระเยซูยอมจ่ายราคาเพื่อให้ฉันได้รับ โดยรอยแผลเฆี่ยนของพระองค์ ฉันหายโรคแล้ว” แต่มันสายเกินไปแล้ว จิตใจของพวกเขาเชื่อมั่น เธอเสียชีวิตในเวลาไม่ถึงหนึ่งปี สามีของเธอโกรธพระเจ้าและพูดว่า “ผู้เผยพระวจนะสัญญาว่าเธอจะได้รับการรักษา” เป็นอีกครั้งที่ความเชื่อเป็นเรื่องของบัดนี้ ไม่ใช่ในอนาคต เขายังคงพูดถึงวิธีที่พวกเขามองหาการรักษาที่จะเกิดขึ้นในอนาคต พวกเขาไม่มีความเชื่อ พวกเขาอยู่ในความหวัง ความโกรธของเขาทำให้เขาหลงทางไป เขาออกจากโบสถ์ ด่าว่าพระเจ้า และอีกหนึ่งปีต่อมา เขาเสียชีวิตอย่างน่าสยดสยองจากการทำงานผิดพลาดของอุปกรณ์ช่วยชีวิตของเขา ความโกรธที่เขามีต่อพระเจ้าทำให้เขาไม่ได้รับการรักษาโรคของตนเองด้วยเช่นกัน ความเชื่อทำการด้วยความรัก เขาไม่มีความรักในหัวใจอีกต่อไป เขาโกรธพระเจ้า และเปิดประตูให้ซาตานขโมยเอาสิ่งดีๆ ไปจากเขา

เป็นไปได้ไหมที่คนที่มีความเชื่อมากจะไม่ได้รับการรักษาให้หาย? แน่นอนที่สุด ความเชื่อที่ปราศจากการประพฤตินั้นตายไปแล้ว การรวนเรในคำพูดและการกระทำของคุณสามารถทำลายความเชื่อของคุณได้ การยอมแพ้ก่อนเวลาสามารถขโมยการรักษาโรคได้เช่นกัน จงเข้มแข็งไว้ เคาะต่อไปครับ พระเจ้าไม่ใช่มนุษย์ที่มุสาได้ พระองค์จะทรงทำตามที่พระองค์ตรัสไว้เสมอ และการรักษาโรคคือสิ่งที่พระองค์ทรงสัญญากับเราทุกคน

1

ใครหนอเชื่อการเปิดเผยสำแดงของเราอย่างแท้จริง?

พระยาห์เวห์จะทรงสำแดงพระกรอันทรงฤทธิ์ของพระองค์แก่ใคร

2

ท่านงอกขึ้นเหมือนต้นไม้อ่อนต่อพระพักตร์พระเจ้า

เหมือนรากในดินที่แห้งแล้ง

ท่านไม่มีความงามที่โดดเด่น หรือความสง่างามภายนอกเพื่อดึงดูดความสนใจของเรา

ไม่มีอะไรพิเศษในรูปลักษณ์ของเขาที่จะทำให้เราปรารถตัวท่าน

3

ท่านถูกมนุษย์ดูหมิ่นเหยียดหยาม

เป็นบุรุษแห่งความโทมนัส ซึ่งไม่ห่างไกลจากความทุกข์และความเศร้าโศก

เราซ่อนใบหน้าของเราจากท่านด้วยความรังเกียจ

และถือว่าท่านเป็นคนไม่มีค่า ควรแก่การเคารพ

ผู้รับใช้ที่แบกรับความบาป

4

ทว่าพระองค์ทรงเป็นผู้แบกความเจ็บป่วยของเรา

และทรงอดทนต่อความทุกข์ทรมานของเรา

เรามองว่าท่านเป็นคนที่ถูกลงโทษ

สำหรับบางสิ่งที่ท่านทำไป

เหมือนกับผู้ถูกพระเจ้าฟาดลงและถูกทำให้ต่ำลง

5

แต่เป็นเพราะการกระทำที่ดื้อรั้นของเรา ท่านจึงถูกแทง

และเพราะบาปของเราท่านจึงถูกบดขยี้

ท่านต้องอดทนต่อการลงโทษที่ทำให้เราสมบูรณ์

และในบาดแผลของท่านนั้น เราได้รับการรักษาของเรา

6

เช่นเดียวกับแกะที่เอาแต่ใจ เราทุกคนหลงทาง

เราแต่ละคนได้หันจากวิถีของพระเจ้าและเลือกทางของเราเอง

ถึงกระนั้น พระเยโฮวาห์ทรงวาง

ความผิดในบาปทุกอย่างของเราไว้บนท่าน

ผู้รับใช้ที่ยอมจำนน

7

ท่านถูกกดขี่และข่มเหงอย่างรุนแรง

ท่านยังคงอ่อนน้อมถ่อมตนปฏิเสธที่จะปกป้องตัวเอง

ท่านถูกนำตัวมาเหมือนลูกแกะผู้อ่อนโยนที่ถูกฆ่า

เหมือนแกะที่เงียบต่อหน้าคนตัดขนของมัน

ท่านไม่ได้เปิดปากของตนเลย

8

โดยการบีบบังคับและด้วยความบิดเบือนของความยุติธรรม

ท่านถูกนำตัวไป

และใครจะจินตนาการถึงอนาคตของท่านได้

ท่านถูกโค่นลงในช่วงรุ่งโรจน์ของชีวิต

เพราะการกบฏของชนชาติของท่านเอง

ท่านจึงถูกตี แทนพวกเขา

9

พวกเขาให้หลุมศพแก่ท่านท่ามกลางอาชญากร

แต่กลับลงเอยที่หลุมศพเศรษฐีแทน

แม้ว่าท่านมิได้ทรงกระทำทารุณหรือพูดคดโกง

รางวัลของผู้รับใช้

10

แม้ว่าพระยาห์เวห์จะพอพระทัย

ที่จะบดขยี้ท่านด้วยความโศกเศร้า

ท่านจะถูกนำกลับคืนสู่ความโปรดปราน

หลังจากที่วิญญาณของท่านกลายเป็นเครื่องบูชาไถ่บาป

ท่านจะมองดูลูกหลานของท่านมากมายและยืดอายุของท่าน

และโดยทางท่าน ความปรารถนาอันล้ำลึกของพระยาห์เวห์

ก็จะสำเร็จลุล่วงโดยสมบูรณ์

11

หลังจากความปวดร้าวของจิตวิญญาณของท่าน

ท่านจะเห็นแสงสว่าง และอิ่มหนำสำราญ

โดยรู้จักพระองค์ผู้ชอบธรรม

ผู้รับใช้ของเราจะทำให้คนมากมายเป็นคนชอบธรรม

เพราะเขาผู้แบกบาปของเขาได้นำบาปของพวกเขาไป

12

เราคือพระยาห์เวห์จะแบ่งส่วนให้เขา

ท่ามกลางคนหมู่มาก

และพระองค์จะทรงมีชัย

และแบ่งของที่ริบมาได้แห่งชัยชนะกับผู้ยิ่งใหญ่ของเขา—

ทั้งหมดเพราะเขาหลั่งเลือดแห่งชีวิตไปสู่ความตาย

เขาถูกนับว่าเป็นคนบาปที่เลวร้ายที่สุด

แต่เขาแบกภาระบาปให้กับคนมากมาย

และวิงวอนสำหรับผู้ที่เป็นกบฏ

ขอขอบคุณที่สละเวลาอ่านบทเรียนนี้ ผมหวังว่าคุณจะเพลิดเพลินกับคำสอน พระเจ้าทรงนำผมให้ศึกษาเกี่ยวกับการรักษาโรคเป็นเวลาหนึ่งปีก่อนที่ผมจะประสบกับการเจ็บป่วย แต่บางทีตอนนี้คุณอาจกำลังเผชิญกับความเจ็บป่วยและปัญหาต่างๆ อยู่แล้ว บางทีอาจเป็นสถานการณ์แห่งความเป็นและความตายที่กำลังเกิดขึ้นในขณะนี้ อย่ายอมแพ้! ฟังสิ่งที่ผมสอน แล้วนำไปปฏิบัติ แล้วพระเจ้าจะเสด็จเข้ามา และสถานการณ์ของคุณสามารถเปลี่ยนแปลงได้ ในพระนามของพระเยซู!